کد مطلب:216468 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:242
بخشیدن هدایا به مرثیه سرای اهل بیت
گویند منصور دوانیقی از موسی بن جعفر علیه السلام تقاضا كرد روز عید نوروز در مجلس رسمی دربار برای سلام و شادباش بنشیند و هر چه پیشكش می شود، قبول كند. آن جناب نپذیرفت و فرمود: من اخباری را كه از جدم رسیده است جستجو كردم، خبری راجع به این عید پیدا نكردم. این مراسم اختصاص به فارسیان دارد. اسلام آن را محو نموده، ممكن نیست آنچه را اسلام محو كرده ما زنده كنیم.
منصور عرض كرد: ما از نظر سیاست لشكری این كار را می كنیم. شما را به خدا سوگند می دهم موافقت فرمایید.
ناچار موسی بن جعفر علیه السلام پذیرفت و در محل تهنیت نشست. امر او اعیان لشكر و كشور خدمتش رسیدند. تهنیت گفته و هدایای خود را تقدیم می كردند. منصور خادمی را معین كرده بود كه هر چه می آوردند، صورتش را
[ صفحه 245]
برمی داشت و ثبت می كرد. بعد از آنكه همه آمدند، پیرمردی در آخر آمده عرض كرد: یابن رسول الله، من مردی فقیرم، مالی نداشتم كه به هدیه تقدیم كنم، ولی هدیه ی من سه شعر است كه جدم در مرثیه جد شما حسین بن علی علیه السلام سروده.
حضرت فرمود: هدیه ی تو را قبول كردم. بنشین.
آنگاه رو به خادم منصور كرده فرمود: برو نزد امیرالمؤمنین، بگو با این مقدار مال چه باید كرد؟
خادم برگشت و گفت: منصور می گوید تمام مالها را به شما بخشیدم، در هر چه میل دارید صرف كنید.
حضرت به آن پیرمرد فرمود: تمام این مالها را بردار و تصرف كن. من همه را به تو بخشیدم. [1] .
منصور عرض كرد: ما از نظر سیاست لشكری این كار را می كنیم. شما را به خدا سوگند می دهم موافقت فرمایید.
ناچار موسی بن جعفر علیه السلام پذیرفت و در محل تهنیت نشست. امر او اعیان لشكر و كشور خدمتش رسیدند. تهنیت گفته و هدایای خود را تقدیم می كردند. منصور خادمی را معین كرده بود كه هر چه می آوردند، صورتش را
[ صفحه 245]
برمی داشت و ثبت می كرد. بعد از آنكه همه آمدند، پیرمردی در آخر آمده عرض كرد: یابن رسول الله، من مردی فقیرم، مالی نداشتم كه به هدیه تقدیم كنم، ولی هدیه ی من سه شعر است كه جدم در مرثیه جد شما حسین بن علی علیه السلام سروده.
حضرت فرمود: هدیه ی تو را قبول كردم. بنشین.
آنگاه رو به خادم منصور كرده فرمود: برو نزد امیرالمؤمنین، بگو با این مقدار مال چه باید كرد؟
خادم برگشت و گفت: منصور می گوید تمام مالها را به شما بخشیدم، در هر چه میل دارید صرف كنید.
حضرت به آن پیرمرد فرمود: تمام این مالها را بردار و تصرف كن. من همه را به تو بخشیدم. [1] .
[1] منتهي الآمال، ج 2، ص 345.